In het Belgische voetbal zijn we het noorden kwijt. Clubs die hun lot toevertrouwen aan buitenlandse trainers zonder aantoonbare meerwaarde, technische directeurs die in paniek beslissingen nemen, en een cultuur waarin coaches na enkele mindere weken zonder pardon aan de deur worden gezet. De trainer als wegwerpproduct – het is een tendens die dit seizoen schrijnender is dan ooit.
Neem nu de case van Cercle Brugge. Wat zich daar afspeelt, is het absolute dieptepunt van een seizoen waarin vele clubs zich hebben laten leiden door blinde paniek. Trainers worden niet meer gezien als bouwstenen van een project, maar als tijdelijk gereedschap om acute sportieve problemen op te lossen. En als dat niet binnen de kortste keren resultaat oplevert, dan volgt het verdict.
Maar wie het voetbal écht begrijpt, weet dat crisismomenten onvermijdelijk zijn in de loop van een seizoen. De kunst is niet om ze te vermijden, maar om er ondanks de druk van pers en bestuur doorheen te navigeren met vastberadenheid en consistentie in beleid. Daar ontbreekt het aan. Te vaak wijkt men af van het oorspronkelijke plan bij de eerste tekenen van onweer.
En toch… er is ook hoop. In het oog van de storm zullen drie Belgische coaches het seizoen afsluiten met zilverwerk : Sébastien Pocognoli met Union, Nicky Hayen met Club Brugge en Sven Vandenbroeck met Zulte Waregem. Jong, hongerig en verbonden met de Belgische voetbalrealiteit. Geen grootspraak, maar kennis van het huis, voeling met de achterban, goed opgeleid en de durf om zich te laten omringen door experten. Zij belichamen de weg waar onze Belgische clubs naartoe moeten.
Belgische trainers zijn er genoeg. Coaches met een heldere visie, tactisch onderlegd en met de juiste attitude om te groeien in een professionele omgeving. Maar dan moet er vanuit het clubbestuur wel vertrouwen komen. En geduld. Want succes bouw je niet met korte termijn paniekreacties, maar met doordacht beleid, stabiliteit en geloof in het proces.
Ook bij de voetbalpers en clubwatchers ligt er een zekere verantwoordelijkheid. Want de perceptie wordt mede door hen gevoed. Help het publiek te begrijpen waaròm een coach bepaalde beslissingen neemt. Wat er écht speelt binnen een club en een kleedkamer. Alleen zo maken we met z’n allen het Belgische voetbal sterker.
Beste clubs, denk Belgisch. Niet uit chauvinisme, maar uit gezond verstand. De cijfers zullen jullie uiteindelijk gelijk geven. Of liever: de prijzenkast.